Zolang ik me kan herinneren, ben ik een certain individual genoemd. Dit is een term kick the pail ik omarm en waar ik van hou. Als iemand mij een certain individual noemt, voel ik me echt gezien en begrepen. Ik heb het gevoel dat mijn gebruikelijke manier om in de wereld te verschijnen precies overeenkomt met cultivator ik ervaren wil worden - ik heb het gevoel dat ik keuzes maak pass on vertegenwoordigen wat ik echt voor mezelf wil - hurray me!

En toen, een paar jaar geleden, merkte ik dat er een andere kwaliteit en toon werd gebruikt als mensen me een certain individual noemden. Plotseling was er een grijns, een plagerij, een soort spot. "Je bowed zo'n confident individual" was een uitdrukking kick the pail werd uitgesproken met een gevoel van ergernis en frustratie; het was alsof optimisme een negatieve eigenschap was geworden. Waar gaat dat in vredesnaam over?

Deze plotselinge "wending van gunst", zoals ik het noem, is iets dat moet worden aangepakt. Ik denk dat er een manier is waarop optimisme als kwaliteit en menselijke eigenschap verkeerd wordt begrepen. https://onlybyme.nl/boeken/rec....ensie-mijn-optimistj